این مجموعه ویژه یکی از دو مجموعه در رابطه با COVID-19 است و روی شواهد مربوط به مراقبت‌های ویژه تمرکز دارد. مجموعه ویژه دیگر با عنوان «ویروس کورونا (COVID-19): کنترل عفونت و اقدامات پیشگیرانه» را نیز ببینید.
شیوع ویروس کورونا ۲۰۱۹ (COVID-19) در ۱۰ بهمن ۱۳۹۸ توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) به عنوان یک اورژانس جهانی بهداشت اعلام شد.
این مجموعه ویژه كتابخانه کاکرین، به‌منظور اطمینان از دسترسی فوری به مرورهای نظام‌مند مربوطه، مرورهای کاکرینی را كه تا حد امکان مستقیماً مربوط به مدیریت افراد بستری‌شده با عفونت‌های حاد تنفسی شدید باشد، مشخص می‌كند. این مجموعه شامل مرورهایی است که با راهنمای موقت WHO برای شیوع ویروس کورونا 2019 (۸ بهمن ۱۳۹۸) و همچنین مرورهایی که توسط گروه مراقبت‌های حاد و اورژانسی کاکرین مربوط شناخته شده‌اند، مرتبط هستند.
این مجموعه ویژه جهت اطمینان از این که با تغییر وضعیت همچنان کاربرد داشته باشد، همچنان که راهنمای WHO تحول می‌یابد، به‌روزرسانی خواهد شد و روی دانش گروه‌های کاکرین در مناطق تحت تأثیر نیز اثرگذار خواهد بود.
در حالی که مرورهای موجود در این مجموعه ویژه، مداخلاتی را که در راهنمای موقت WHO به آنها اشاره شده است، ارزیابی می‌کنند، کاربرد مستقیم شواهد ممکن است محدود به بخش کمی از افراد مبتلا به عفونت ویروسی باشد که در مطالعات اولیه حضور داشته‌اند.
این مجموعه ویژه، مرورهای کاکرینی با موضوعات زیر را در بر می‌گیرد:
مایع درمانی و درمان با وازوپرسور، حمایت تنفسی و تهویه مکانیکی، کاهش و قطع تهویه مکانیکی، مدیریت هایپوکسمی، درمان فارماکولوژیک و تغذیه در مراقبت‌های ویژه. بسیاری از مرورهای حاضر در این مجموعه در بخش پاسخ‌های بالینی کاکرین (CCA) نیز مورد بررسی قرار گرفته‌اند که پیوند به آنها ارائه شده است.
ذکر این نکته حائز اهمیت است که مرورهای موجود در این مجموعه شواهد را به‌صورت خلاصه نشان میدهد. آمدن آنها در این‌جا به این معنا نیست که یک درمان مؤثر هستند. تعدادی از مرورهای ارائه‌شده در این‌جا، کمبود شواهد باکیفیت را در آگاه‌سازی تصمیم‌گیری پزشکی در زمینه بحران شدید عفونت حاد تنفسی (SARI) نشان میدهد.
مایع درمانی و درمان با وازوپرسور
احیای اولیه کاهش فشار خون به‌طور معمول شامل تزریق مایعات داخل وریدی است، و در صورت تداوم کاهش فشار خون، وازوپرسورها تجویز میشوند.
مایع‌درمانی آزادانه در مقابل مایع درمانی محافظه‌کارانه در بزرگسالان و کودکان مبتلا به سپسیس یا شوک سپتیک
سپسیس (sepsis) و شوک سپتیک (septic shock) از عوارض بالقوه تهدیدکننده زندگی مربوط به عفونت هستند که با موربیدیتی و مرگومیر بالایی در بزرگسالان و کودکان همراه هستند. مایع‌درمانی به عنوان یک مداخله حیاتی در حین درمان اولیه سپسیس مورد توجه قرار گرفته است اما اینکه آیا مایع‌درمانی محافظه‌کارانه یا آزادانه می‌تواند پیامدهای بالینی را در بیماران مبتلا به سپسیس و شوک سپتیک بهبود بخشد، همچنان نامشخص است. این مرور، مشخص می کند که آیا مایع‌درمانی آزادانه در مقابل مایع‌درمانی محافظه‌کارانه پیامدهای بالینی را در بزرگسالان و کودکان مبتلا به سپسیس اولیه و شوک سپتیک بهبود می‌بخشد یا خیر. CCA مربوطه
کلوئیدها در مقایل کریستالوئیدها برای فرایند احیاء در افراد شدیداً بدحال
افراد به شدت بدحال (critically ill) ممکن است به دلیل وضعیت‌های جدی، عفونت‌ها (برای مثال سپسیس)، تروما یا سوختگی، مایع بدن خود را از دست داده و برای پیشگیری از دهیدراتاسیون یا نارسایی کلیه، به طور اضطراری به مایعات اضافی نیاز پیدا کنند. محلولهای کلوئیدی (colloid) یا کریستالوئیدی (crystalloid) ممکن است به این منظور استفاده شوند. کریستالوئیدها دارای مولکول‌های کوچکی بوده، ارزان هستند، استفاده از آنها راحت است و احیاء مایع سریعی را فراهم می‌کنند، اما ممکن است اِدم را افزایش دهند. کلوئیدها دارای مولکول‌های بزرگ‌تری بوده، هزینه‌برتر هستند و می توانند افزایش حجم سریع‌تری را در فضای داخل‌عضلانی ایجاد کنند، اما ممکن است واکنش‌های آلرژیک، اختلالات لخته‌شدن خون و نارسایی کلیه ایجاد کنند. CCA مربوطه
محلولهای بافرشده در مقابل سالین ۰٫۹٪ برای احیاء در بزرگسالان و کودکان شدیداً بدحال
در میان محلولهای کریستالوئیدی، سالین ۰٫۹٪ معمولا تجویز می‌شود. محلولهای بافرشده (buffered solutions) ممکن است مزایای تئوریکی اندکی داشته باشند (اسیدوز متابولیک کم‌تر، اختلال الکترولیتی کم‌تر) اما ارتباط بالینی این موارد همچنان ناشناخته است. این مرور، به بررسی اثرات محلولهای بافرشده در مقابل سالین 0.9% جهت احیاء در بزرگسالان و کودکان شدیداً بدحال می پردازد. CCA مربوطه
وازوپرسورها برای شوک هایپوتنسیو
با وجود شواهدی از اثرات فوری و آشکار وازوپرسورها روی هیمودینامیک، تاثیرات آنها بر پیامدهای مرتبط با بیمار مورد بحث و بررسی است. این مرور قصد دارد تا اثرات رژیم‌درمانی یک وازوپرسور (وازوپرسور به‌تنهایی یا در ترکیب با عوامل دیگر) با رژیم وازوپرسور دیگر را، بر مورتالیتی بیماران شدیداً بدحال با شوک مقایسه نماید. CCA مربوطه
حمایت تنفسی و تهویه مکانیکی
بیماران با عفونت شدید حاد تنفسی ممکن است به اکسیژن مکمل و حمایت تنفسی مکانیکی نیاز داشته باشند.
کانولای بینی با جریان بالا برای حمایت تنفسی در بیماران بزرگسال بستری در بخش مراقبت‌های ویژه
کانولای بینی با جریان بالا (HFNC؛ High Flow Nasal Cannulae)، جریان بالای هوا و اکسیژن مخلوط مرطوب‌شده را از طریق کانولای بینی با منفذ عریض هدایت می‌کند و ممکن است در ارائه حمایت تنفسی برای بیماران بزرگسال مبتلا به نارسایی تنفسی حاد در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) سودمند باشد. این مرور، ایمنی و کارایی HFNC را در مقایسه با مداخلات مقایسه‌ای از لحاظ شکست درمان، مرگومیر، عوارض جانبی، مدت حمایت تنفسی، زمان بستری در بیمارستان و ICU، اثرات تنفسی، پیامدهای گزارش‌شده توسط بیمار و هزینه‌های درمان ارزیابی می‌نماید. CCA مربوطه
معاینه فیزیکی مسیر هوایی برای تشخیص مدیریت دشوار راه هوایی در بیماران بزرگسال به ظاهر طبیعی
مدیریت ناموفق راه هوایی فوقانی به‌شدت با مورتالیتی و موربیدیتی مرتبط است. چهار شاخص سختی در تنفس عبارتند از: مشکل استفاده از ماسک ونتیلاسیون روی صورت (face mask ventilation)، لارنگوسکوپی (laryngoscopy) دشوار، مشکل قرار دادن لوله داخل نای (tracheal intubation)، و لوله‌گذاری (intubation) ناموفق. آزمایش‌های غربالگری بسیاری در شرایط بستری در عملکرد بالینی برای شناسایی افراد پرخطری که در معرض مشکل راه هوایی هستند، استفاده می‌شود. با این وجود، هنوز صحت و فواید این آزمایشات مشخص نشده است. هدف این مطالعه مروری، شناسایی و مقایسه دقت تشخیص طبقه‌بندی مالامپاتی (Mallampati) و سایر طبقه‌بندی‌های رایج است که برای تست‌های معاینه راه هوایی به منظور ارزیابی وضعیت فیزیکی راه هوایی بیماران بزرگسال بدون ناهنجاری‌های آناتومیکی آشکار استفاده می‌شود.
مانورهای احیا برای بزرگسالان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد که از تهویه مکانیکی استفاده می‌کنند
مانور احیاء شامل افزایش موقت فشار راه هوایی اعمال‌شده هنگام استفاده از دستگاه ونتیلاسیون مکانیکی برای بازکردن (احیا) بخش‌های کلاپس شده ریه و افزایش تعداد آلوئول‌های تنفسی شرکت‌کننده در حجم tidal (میزان هوای دم و بازدم) دستگاه ونتیلاسیون است. مانور احیا اغلب برای درمان بیماران بخش مراقبت‌های ویژه که مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) هستند، استفاده می‌شود، اما اثر این درمان‌ها و پیامدهای بالینی به‌خوبی مشخص نشده‌اند. هدف این مطالعه مروری مشخص کردن اثرات مانورهای احیاء روی مورتالیتی و مرگ و میر در بزرگسالان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد و همچنین اثرات مانورهای احیاء روی اکسیژناسیون و عوارض جانبی (مانند نرخ باروتروما) می باشد. CCA مربوطه
وضعیت نیمه‌خوابیده در مقابل وضعیت خوابیده به پشت برای پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور در بزرگسالان نیازمند به تهویه مکانیکی
پنومونی وابسته به ونتیلاتور (VAP) با افزایش مرگومیر، اقامت طولانی‌مدت در بیمارستان و افزایش هزینه‌های مراقبت درمانی در بیماران بدحال از نظر بالینی همراه بوده است. دستورالعمل‌ها وضعیت نیمه‌خوابیده (30 درجه تا 45 درجه) را برای جلوگیری از VAP در میان بیماران نیازمند به تهویه مکانیکی توصیه کرده‌اند. با این حال، با توجه به محدودیت‌های روش‌شناسی در مطالعات مروری نظام‌مند موجود و با توجه به منفعت و ضررهای پوزیشن نیمه خوابیده برای جلوگیری از VAP، عدم قطعیت باقی می‌ماند. این مطالعه مروری به ارزیابی اثربخشی و ایمنی وضعیت نیمه‌خوابیده در مقابل وضعیت خوابیده به پشت برای جلوگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور (VAP) در بزرگسالان نیازمند به تهویه مکانیکی می پردازد. CCA مربوطه
مقایسه تنفس با فشار کنترل‌شده در برابر تنفس با حجم کنترل‌شده برای شکست حاد تنفسی به علت آسیب حاد ریوی (ALI) یا سندروم دیسترس حاد تنفسی (ARDS)
آسیب حاد ریوی (ALI) و سندروم دیسترس حاد تنفسی (ARDS) دلیل یک چهارم از شکست‌های حاد تنفسی در بیماران در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) هستند. تهویه مکانیکی افراد با ALI/ARDS، به ریه‌ها زمان لازم جهت ترمیم را میدهد، اما دستگاه تنفس تهاجمی بوده و می‌تواند منجر به آسیب به ریه‌ها گردد. هنوز مشخص نیست که در صورت کنترل فشار القاشده از سوی دستگاه تنفس در هر تنفس یا محدودشدن حجم هوای ورودی در هر تنفس، آسیب‌های مربوط به دستگاه تنفس کاهش می‌یابند یا خیر. در این مطالعه مروری، تنفس با فشار کنترل‌شده با تنفس با حجم کنترل‌شده در بزرگسالان مبتلا به ALI/ARDS جهت تعیین اینکه آیا تنفس با فشار کنترل‌شده مرگ و میر بیمارستانی را در بزرگسالان اینتوبه‌شده و ونتیله کاهش میدهد یا خیر، مقایسه شده است. CCA مربوطه
سطوح بالا و پایین فشار انتهای بازدمی مثبت (PEEP) برای بیماران بزرگسال با تهویه مکانیکی مبتلا به آسیب حاد ریوی و سندروم دیسترس تنفسی حاد
مرگومیر در بیماران با آسیب حاد ریوی (ALI) و سندرم دیسترس حاد تنفسی (ARDS) همچنان بالا است. این بیماران نیازمند دریافت تهویه مکانیکی هستند، اما این مورد با آسیب ریوی در اثر دستگاه تنفس در ارتباط بوده است. سطوح بالای فشار انتهای بازدمی مثبت (PEEP) می‌تواند این وضعیت را کاهش دهد و زنده‌ماندن بیمار را بهبود بخشد. این مطالعه مروری، فواید و زیان‌های سطوح بالا و پایین PEEP را در بیماران با ALI و ARDS ارزیابی می‌کند. CCA مربوطه
استراتژی محافظت‌کننده ریوی برای سندروم دیسترس تنفسی حاد
سندروم دیسترس تنفسی حاد و آسیب حاد ریوی می‌توانند با آسیب ریوی ناشی از دستگاه ونتیلاتور تشدید شوند. استراتژی‌های تنفسی محافظ ریه ممکن است منجر به بهبود بقا شود. این مطالعه مروری تأثیر تهویه با حجم جاری (tidal) کم بر میزان عوارض و مرگومیر در بیماران 16 سال و بالاتر را که تحت تأثیر سندرم دیسترس تنفسی حاد و آسیب حاد ریوی قرار گرفته‌اند، ارزیابی می‌کند. همچنین مشخص می‌نماید که اگر از فشار هوا در حد ثابتی بیش‌تر از 30 تا 35 سانتی متر آب (H2O) استفاده شود، حجم جاری کم و معمولی در مقایسه ها متفاوت خواهند بود یا خیر.
قطع آرامبخشی روزانه در مقابل عدم قطع آرامبخشی روزانه برای بزرگسالان شدیداً بیمار نیازمند به تهویه مکانیکی تهاجمی
باور بر این است که قطع آرامبخشی روزانه (DSI) موجب محدودکردن تجمع زیستی دارو شده، حالت هوشیاری بیش‌تری را القا می‌کند و بنابراین، مدت زمان تهویه مکانیکی را کاهش میدهد. شواهد موجود نشان داده‌اند که DSI باعث کاهش، عدم تغییر یا افزایش مدت زمان تهویه مکانیکی می‌شود. این مطالعه مروری به مقایسه مدت زمان تهویه مکانیکی تهاجمی برای بزرگسالان شدیداً بیمار نیازمند به آرامبخشی وریدی که با DSI مدیریت شده‌اند، با افراد بدون DSI، می‌پردازد. همچنین مشخص می‌کند که آیا DSI، مرگومیر، مدت زمان بستری در واحد مراقبت ویژه (ICU) و بیمارستان، عوارض جانبی، مقدار کل دوزهای تزریق‌شده دارویی و کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار میدهد یا خیر. CCA مربوطه
جداکردن بیمار از تهویه مکانیکی
کاهش زمان قطع‌کردن در به‌حداقل‌رساندن عوارض احتمالی ناشی از تهویه مکانیکی مطلوب است.
عوامل تأثیرگذار بر استفاده از پروتکل‌های مربوط به جداکردن بیمار از تهویه مکانیکی (weaning) در بزرگسالان و کودکان بدحال: سنتز شواهد کیفی
ونتیلاسیون مکانیکی طولانی‌مدت، با بستری شدن در واحد مراقبت‌های ویژه (ICU) به مدت بیش‌تر و احتمال مرگومیر بالاتر همراه است. در نتیجه، تلاش می‌شود تا روش‌هایی برای بهبود فرآیندهای جداکردن بیمار از ونتیلاتور و جایگزین‌کردن آن با تنفس خود‌به‌خودی ابداع شود. آگاهی فزاینده درباره مزایای درک عوامل زمینه‌ای که بر کارآمدی این روش تأثیرگذار است، موجب ادغام سنتز شواهد کیفی با بررسی‌هایی در خصوص میزان اثربخشی شده است. این مطالعه مروری قصد دارد تا فاکتورهای مؤثر بر تصمیم‌گیری کارکنان حرفه خدمات سلامت در مورد چگونگی جداکردن بزرگسالان و کودکان از تهویه مکانیکی را بررسی کند.
جداکردن بر اساس پروتکل یا بدون آن جهت کاهش مدت زمان استفاده از تهویه مکانیکی در بزرگسالان شدیداً بیمار
هدف پروتکل‌های جداسازی استاندارد، کاهش مدت زمان صرف‌شده بر تهویه مکانیکی است. اما شواهد حمایت‌کننده از استفاده از آنها در بالین متناقض هستند. این مطالعه مروری به مقایسه مدت زمان کامل استفاده از تهویه مکانیکی در بزرگسالان شدیداً بیمار که براساس پروتکل از دستگاه جدا شده‌اند، با افرادی که بر اساس عرف کلینیکی (غیر پروتکلی) جدا شده‌اند، می‌پردازد. همچنین تفاوت‌های اثرات جداکردن براساس پروتکل و بدون آن بر نتایج در مورد اندازه‌گیری مدت زمان جداکردن، زیان (عوارض جانبی) و استفاده از منابع (واحد مراقبت‌های ویژه و مدت زمان بستری در بیمارستان) مشخص شده‌اند. CCA مربوطه
تهویه با فشار مثبت غیر تهاجمی به عنوان یک استراتژی جداکردن برای بزرگسالان اینتوبه‌شده با شکست تنفسی
تهویه غیر تهاجمی با فشار مثبت (NPPV)، حمایت تنفسی را بدون نیاز به یک راه تنفسی تهاجمی فراهم می‌کند. علاقه به استفاده از NPPV جهت تسهیل برداشت سریع‌تر تیوب اندوتراکئال و کاهش عوارض مرتبط با اینتوبه‌شدن طولانی افزایش یافته است. این مطالعه مروری مشخص نمود که آیا استراتژی NPPV مرگومیر به تمام علت‌ها را در مقایسه با جداکردن از تهویه فشار مثبت کاهش داده یا خیر. همچنین تفاوت‌های میان استراتژی‌ها را در رابطه با شکست در جداکردن و پنومونی مرتبط با دستگاه تهویه، مدت زمان بستری در بیمارستان و واحد مراقبت‌های ویژه، مدت زمان کامل تهویه مکانیکی، مدت زمان حمایت مکانیکی مرتبط با جداکردن، مدت زمان تهویه اندوتراکئال مکانیکی، تناوب عوارض جانبی (مرتبط با جدا کردن) و کیفیت کلی زندگی مشخص نموده است.
مدیریت هایپوکسمی
هایپوکسمیی حاد یا مزمن یک علت شایع پذیرش در بخش مراقبت‌های ویژه و استفاده از تهویه مکانیکی است. اصلاحات مختلفی در تهویه مکانیکی یا وسایل جانبی جهت بهبود پیامدهای مرتبط با بیماران استفاده شده‌اند.
اکسیژن تزریقی با سهم بالا در مقابل سهم پایین یا اهداف اکسیژناسیون شریانی برای بزرگسالان پذیرش‌شده در بخش مراقبت‌های ویژه
درمان اصلی هایپوکسمی اکسیژن‌درمانی است که به بیش‌تر بزرگسالان در بخش مراقبت‌های ویژه داده می‌شود. تزریق اکسیژن آزادانه می‌تواند منجر به بروز هایپروکسمی گردد. برخی مطالعات ارتباطی میان هایپروکسمی و مرگومیر نشان داده‌اند، در حالی که سایر مطالعات این ارتباط را نشان نداده‌اند. تزریق اکسیژن علی‌رغم نبود شواهد محکم، به‌طور گسترده‌ای در راهنماهای بالینی بین‌المللی توصیه شده است. فواید بالقوه اکسیژن مکمل باید در مقابل ضررهای بالقوه هایپروکسمی سنجیده شود. این مطالعه مروری به ارزیابی فواید و زیان‌های اکسیژن تزریقی با سهم بالا و پایین یا اهداف اکسیژناسیون شریانی برای بزرگسالان پذیرش‌شده در بخش مراقبت‌های ویژه می‌پردازد. CCA مربوطه
استفاده از حالت خوابیدن روی شکم (prone position) و سینه برای درمان نارسایی حاد تنفسی در بزرگسالان
مرگومیر ناشی از سندرم ناراحتی تنفسی حاد یکی از عوامل اصلی نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی برای درمان هیپوکسمی است که حدوداً 40 درصد موارد را شامل می‌شود. ونتیلاسیون در حالت خوابیده روی شکم و سینه ممکن است مکانیک ریه، تبادل گاز و پیامدها را بهبود بخشد. اهداف این مطالعه مروری عبارت‌اند از: تعیین اینکه آیا ونتیلاسیون در حالت خوابیده روی شکم در مقایسه با حالت ونتیلاسیون در حالت خوابیده به پشت یا نیمه‌خوابیده در بیماران مبتلا به نارسایی حاد تنفسی که به ونتیلاسیون مصنوعی تهاجمی مرسوم نیاز دارند، تأثیری در پیشگیری از مرگومیر آنها دارد یا خیر. CCA مربوطه
اکسیژناسیون غشایی برون‌پیکری برای بزرگسالان شدیداً بیمار
اکسیژناسیون غشایی برون‌پیکری (ECMO) نوعی حمایت حیاتی است که روی قلب و ریه‌ها اثرگذار است، هر چند که استفاده از آن ریسک‌های زیادی دارد. ECMO در موارد شکست تنفسی شدید، به خون وریدی دسترسی پیدا کرده و آن را برمی‌گرداند و نیز تهویه غیر ریوی را ممکن می‌کند. عوارض ناخواسته مرتبط با بیمار شامل هموراژی یا ایسکمی اندام انتهایی است؛ عوارض ناخواسته مربوط به گردش خون ممکن است شامل شکست پمپ، شکست اکسیژناتور و تشکیل ترومبوز باشد. این مطالعه مروری مشخص می‌کند که آیا استفاده از ECMO وریدی-وریدی یا وریدی-شریانی در بزرگسالان از حمایت تنفسی و قلبی معمولی مؤثرتر است یا خیر.
درمان فارماکولوژیک
هرچندکه احیا با مایع و حمایت تنفسی درمان‌های اصلی برای بیماران SARI نیازمند به مراقبت ویژه هستند، اما مداخلات فارماکولوژیک زیادی نیز پیشنهاد شده‌اند که هنوز فواید و زیان‌های آنها به‌طور قطعی مشخص نیست.
عوامل دارویی برای بزرگسالان مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد
سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS ؛acute respiratory distress syndrome) یک وضعیت تهدیدکننده زندگی است که در اثر آسیب مستقیم یا غیر مستقیم به ریه‌ها ایجاد می‌شود. هدف این مطالعه مروری بررسی اثربخشی عوامل دارویی در بزرگسالان مبتلا به ARDS بر مرگومیر، ونتیلاسیون مکانیکی و آمادگی بازگشت به کار در 12 ماه است. CCA مربوطه
کورتیکواستروئیدها به عنوان درمان کمکی در درمان آنفلوانزا
کورتیکواستروئیدها در موارد سپسیس و وضعیت‌های مشابه فوایدی را نشان می‌دهند که به احتمال زیاد به خواص ضد التهاب و تنظیم‌گر سیستم ایمنی (immunomodulator) آنها برمی‌گردد. هر چند که آنها در موارد آنفلوانزای شدید تجویز میشوند، شک‌هایی در مورد فواید و زیان‌های بالقوه آنها وجود دارد. این مطالعه مروری به ارزیابی عوارض ناخواسته احتمالی کورتیکواستروئیدها به عنوان یک درمان کمکی آنفلوانزا، با درنظرگرفتن تفاوت‌ها در دوزها و مدت زمان تجویز آنها می‌پردازد. CCA مربوطه
مواد مغذی سیستم ایمنی برای سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) در بزرگسالان
سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS) یک فرآیند التهابی سیستمیک تخریب کننده است که با موربیدیتی و مرگومیر قابل‌توجهی همراه است. درمان‌های دارویی که التهاب را در ARDS تعدیل کنند، وجود ندارد. چندین کارآزمایی اثرات مواد مغذی دارویی را، که به صورت بخشی از تغذیه فرمولا یا به صورت یک مکمل غذایی ارائه شدند، بر پیامدهای بالینی در بیماری‌های ویژه و ARDS بررسی کرده‌اند. این مطالعه مروری به صورت نقادانه شواهد موجود در مورد اثرات مواد مغذی سیستم ایمنی (immunonutrition) در مقایسه با تغذیه فرمول استاندارد غیرمواد مغذی سیستم ایمنی در بزرگسالان تحت ونتیلاسیوون مکانیکی مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد را ارزیابی می‌کند. CCA مربوطه
آنتیبیوتیک درمانی کوتاهمدت در مقابل آنتیبیوتیک درمانی طولانی‌مدت برای بزرگسالان بد حال مبتلا به پنومونی با منشأ بیمارستانی
پنومونی (Pneumonia) شایع‌ترین عفونت بیمارستانی است که بیماران بستری شده در واحد مراقبت‌های ویژه (ICU) رامبتلا می‌کند. با وجود این، راهنماهای ملی کنونی برای درمان پنومونی با منشاء بیمارستانی (HAP ؛hospital-acquired pneumonia) با سابقه چندین ساله قدیمی بوده و تشخیص پنومونی در بیماران تحت ونتیلاسیون مکانیکی (VAP ؛mechanically ventilated patients) اخیرا به طور قابل‌توجهی در معرض توجه قرار گرفته است. طول دوره بهینه آنتیبیوتیک درمانی برای پنومونی با منشاء بیمارستانی در بیماران بدحال با عدم قطعیت همراه است. هدف این مرور، بررسی اثربخشی آنتیبیوتیک درمانی کوتاهمدت در مقابل آنتیبیوتیک درمانی طولانی‌مدت برای درمان پنومونی با منشأ بیمارستانی در بزرگسالان بدحال، شامل بیماران تحت ونتیلاسیون مکانیکی است. CCA مربوطه
آنتی‌بیوتیک‌ها جهت درمان پنومونی با منشأ جامعه در کودکان
پنومونی در اثر باکتری‌های پاتوژن علت اصلی مرگومیر در کودکان در کشورهای با درآمد پایین است. تزریق زودهنگام آنتی‌بیوتیک‌ها نتایج را بهبود می‌بخشد. این مطالعه مروری به شناسایی درمان‌های آنتیبیوتیک دارویی برای پنومونی با منشأ جامعه با شدت‌های متفاوت توسط مقایسه آنتی‌بیوتیک‌های متفاوت می‌پردازد. CCA های مربوطه (۱ و ۲)
پوشش آنتی‌بیوتیکی تجربی برای پاتوژن‌های غیر معمول در پنومونی با منشأ جامعه در بزرگسالان بستری‌شده در بیمارستان
پنومونی با منشأ جامعه (CAP) توسط پاتوژن‌های گوناگونی پدید می‌آید که به‌صورت سنتی به دو نوع «معمول» و «غیرمعمول» تقسیم میشوند. درمان آنتی‌بیوتیکی اولیه برای درمان CAP معمولاً تجربی بوده و به‌صورت انتخابی هر دو نوع پاتوژن‌های معمول و غیر معمول را پوشش میدهد. این مرور به تخمین مرگومیر و سهم شکست درمان با استفاده از رژیم‌های حاوی پوشش آنتی‌بیوتیکی غیرمعمول در مقایسه با افرادی که تنها پوشش معمول داشتند، می‌پردازد. CCA مربوطه
ترکیب گیاهان چینی با داروهای غربی جهت درمان سندرم شدید حاد تنفسی (SARS)
سندرم شدید حاد تنفسی (SARS) یک بیماری حاد تنفسی است که توسط نوعی ویروس کورونای جدید پدید می‌آید. این ویروس نخست در شهر فوشان چین در تاریخ 22 دسامبر 2002 دیده شده است. گیاهان چینی در این درمان استفاده شدند. این مرور به ارزیابی اثربخشی و ایمنی گیاهان چینی به همراه داروهای غربی در مقایسه با داروهای غربی به تنهایی، در بیماران مبتلا به SARS می‌پردازد.
مدیریت هذیان
هذیان (Delirium) به عنوان اختلال در تمرکز، هوشیاری و شناخت به همراه کاهش توانایی تمرکز، دقت و توجه به مورد خاص و نیز کاهش ادراک از محیط تعریف می‌شود.
مداخلات فارماکولوژیک برای درمان هذیان در بزرگسالان شدیداً بیمار
هذیان معمولاً یک نقص شناختی حاد قابل برگشت است که حضور آن اثرات مخربی بر نتایج کوتاهمدت و بلندمدت در بیماران شدیداً بدحال دارد. عدم قطعیت قابل توجهی در مورد فواید نسبی و ایمنی مداخلات فارماکولوژیک برای این جمعیت وجود دارد. این مطالعه مروری اثرات مداخلات فارماکولوژیک برای درمان هذیان را روی مدت زمان هذیان در بزرگسالان شدیداً بیمار با هذیان تأییدشده یا ریسک بالای ثبت‌شده برای هذیان، ارزیابی می‌کند.
مداخلات برای پیشگیری از هذیان بخش مراقبت‌های ویژه در بزرگسالان
دلیریوم ICU در بیماران شدیدا بدحال در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) اغلب توسعه می‌یابد. این امر می‌تواند عمیقا بر آنها و خانواده‌های آنها تاثیر بگذارد زیرا با افزایش مرگومیر، طولانی‌تر شدن مدت استفاده از ونتیلاسیون مکانیکی، طولانی‌تر شدن مدت بستری در بیمارستان و ICU و اختلال شناختی درازمدت همراه است. CCA مربوطه
تغذیه در مراقبت ویژه
افراد شدیداً بیمار در معرض ریسک بالاتری از سوء تغذیه قرار دارند. بیماری‌های حاد یا مزمن، کاتابولیسم مرتبط با استرس القاشده در اثر تروما یا التهاب و عوارض ناخواسته القاشده در اثر دارو ممکن است موجب کاهش اشتها یا افزایش حالت تهوع و اسفراغ شوند. همچنین، مدیریت بیمار در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) می‌تواند موجب تداخل در مسیرهای تغذیه‌ای گردد.
تغذیه روده‌ای در مقابل تزریقی و تغذیه روده‌ای در مقابل ترکیبی از تغذیه روده‌ای و تزریقی برای بزرگسالان در بخش مراقبت‌های ویژه
روش‌های ارائه نیازهای تغذیه‌ای عبارتند از ارائه تغذیه روده‌ای (EN)، یا تغذیه وریدی (PN)، یا ترکیبی از هر دو (EN و PN). با این حال، هر روش مشکل‌ساز است. هدف این مرور تعیین مسیر (نحوه) ارائه‌ای است که جذب تغذیه را بهینه می‌کند. هدف این مطالعه مروری مقایسه اثرات روش‌های تغذیه روده‌ای در مقابل وریدی، و اثرات تغذیه روده‌ای در مقابل ترکیبی از روش‌های تغذیه روده‌ای و وریدی، در میان بزرگسالان شدیدا بدحال، از لحاظ مورتالیتی، تعداد روزهای خارج از ICU تا روز 28 و عوارض جانبی است. CCA مربوطه
جمعه ۱۶ اسفند ۱۳۹۸