آیا کورتیکواستروئیدها (داروهای ضد التهاب) با تجویز به شکل خوراکی یا تزریقی درمان مناسبی برای افراد مبتلا به COVID-19 هستند؟
پیام‌های کلیدی
· احتمالاً کورتیکواستروئیدها (داروهای ضد التهاب) با تجویز به شکل خوراکی یا تزریقی (سیستمیک)، درمان‌های مناسبی برای افراد بستری‌شده با تشخیص COVID-19 هستند. نویسندگان نمی‌دانند که آیا این داروها منجر به ایجاد اثرات ناخواسته می‌شوند یا خیر.
· نویسندگان نمی‌دانند که کدام یک از کورتیکواستروئیدهای سیستمیک مؤثرتر از بقیه هستند. آنها هیچ شواهدی در رابطه با افراد بدون علائم یا با علائم خفیف COVID-19 که بستری نشده بودند، نیافتند.
· آنها 42 مطالعه در حال اجرا و 16 مطالعه تکمیل‌شده که نتایج خود را منتشر نکرده بودند، پیدا کردند. نویسندگان این مقاله مروری را در صورت یافتن شواهد جدید به‌روز خواهند کرد.
کورتیکواستروئیدها چه هستند؟
کورتیکواستروئیدها داروهای ضد التهابی هستند که قرمزی و تورم را کاهش می‌دهند. همچنین، این داروها فعالیت دستگاه ایمنی را که از بدن در مقابل بیماری و عفونت دفاع می‌کند، کاهش می‌دهند. کورتیکواستروئیدها برای درمان بیماری‌های گوناگون از جمله آسم، اگزما، کشیدگی‌های مفاصل و آرتریت روماتوئید به کار می‌روند.
کورتیکواستروئیدهای سیستمیک می‌توانند به‌صورت خوراکی یا به شکل تزریقی برای درمان تمام بدن تجویز شوند. مصرف دوزهای بالای کورتیکواستروئیدها به‌صورت بلندمدت می‌تواند منجر به اثرات ناخواسته همچون افزایش اشتها، دشواری در به‌خواب‌رفتن و تغییرات خلق‌وخو شود.
چرا کورتیکواستروئیدها از درمان‌های احتمالی COVID-19 هستند؟
COVID-19 روی ریه‌ها و راه‌های هوایی اثر می‌گذارد. زمانی که دستگاه ایمنی با ویروس مبارزه می‌کند، ریه‌ها و راه‌های هوایی ملتهب شده و این امر منجر به دشواری در تنفس می‌شود. کورتیکواستروئیدها التهاب را کاهش می‌دهند؛ در نتیجه، این امر می‌تواند منجر به کاهش نیاز برای حمایت تنفسی با ونتیلاتور (ماشینی که عمل تنفس را برای بیمار انجام می‌دهد) شود. دستگاه ایمنی برخی بیماران با واکنش بیش از حد در مقابل ویروس منجر به التهاب بیشتر و آسیب بافتی می‌شود. کورتیکواستروئیدها ممکن است این پاسخ را کنترل کنند.
ما چه چیزی دریافتیم؟
نویسندگان می‌خواستند بدانند که آیا کورتیکواستروئیدهای سیستمیک درمان مؤثری برای افراد مبتلا به COVID-19 هستند یا خیر و این که آیا این داروها منجر به ایجاد اثرات ناخواسته می‌شوند یا خیر.
آنها مایل به دریافتن موارد زیر بودند:
· مرگ‌های ناشی از هر عامل تا 14 روز بعد از درمان، یا طولانی‌تر از آن (اگر گزارش شده بود)؛
· آیا افراد بر پایه نیازشان به حمایت تنفسی پس از درمان بهتر یا بدتر شدند؛
· کیفیت زندگی؛
· اثرات ناخواسته و عفونت‌های گرفته‌شده در بیمارستان.
نویسندگان چه کردند؟
آنها مطالعاتی را که اثر کورتیکواستروئیدهای سیستمیک را برای درمان افراد با COVID-19 خفیف، متوسط و شدید بررسی کرده بودند، یافتند. افراد می‌توانستند از هر سن، جنس یا نژادی باشند.
مطالعات می‌توانستند موارد زیر را با یکدیگر مقایسه کنند:
· کورتیکواستروئیدها به‌همراه مراقبت معمول در مقابل مراقبت معمول با یا بدون دارونما (داروی ساختگی)؛
· یک کورتیکواستروئید در مقابل یک کورتیکواستروئید دیگر؛
· کورتیکواستروئیدها در مقابل یک داروی دیگر؛
· دوزهای متفاوت یک کورتیکواستروئید؛ یا
· درمان زودرس در مقابل درمان دیررس.
آنها نتایج مطالعات را مقایسه و خلاصه کرده و اطمینان را بر پایۀ عواملی از جمله روشهای مطالعه و اندازه‌ها در شواهد به‌دست‌آمده محاسبه کردند.
آنها چه چیزهایی یافتند؟
این تیم 11 مطالعه با 8075 فرد را یافتند. حدود 3000 فرد کورتیکواستروئیدها را دریافت کرده بودند و از میان کورتیکواستروئیدها بیش از همه دگزامتازون به آنها داده شده بود (2322 فرد). بیشتر مطالعات در کشورهایی با درآمد بالا انجام شده بودند.
آنها همچنین 42 مطالعه در حال انجام و 16 مطالعه کامل شده را که هنوز نتایج‌شان منتشر نشده بودند، یافتند.
نتایج اصلی
ده مطالعه کورتیکواستروئیدها همراه با مراقبت معمول را با مراقبت معمول با یا بدون دارونما مقایسه کرده بودند. تنها یک مطالعه دو کورتیکواستروئید را به هم مقایسه کرده بود. مطالعات تنها افراد بستری‌شده با COVID-19 تأییدشده یا مشکوک به این بیماری را وارد مطالعه کرده بودند. هیچ مطالعه‌ای به افراد بستری‌نشده، دوزها یا زمان‌های متفاوت مصرف دارو یا کیفیت زندگی این افراد نپرداخته بود.
کورتیکواستروئیدها به همراه مراقبت معمول در مقایسه با مراقبت معمول با یا بدون دارونما (10 مطالعه)
· احتمالاً کورتیکواستروئیدها تعداد مرگ‌های ناشی از هر عاملی را تا 60 روز بعد از درمان به مقدار کمی کاهش می‌دهند (9 مطالعه، 7930 فرد).
· یک مطالعه (299 فرد) گزارش داد که افراد دریافت‌کننده ونتیلاتور در شروع مطالعه با مصرف کورتیکواستروئیدها برای روزهای بیش‌تری در مقایسه با مراقبت معمول به ونتیلاتور نیاز نداشتند؛ بنابراین، کورتیکواستروئیدها ممکن است علائم افراد را بهبود بخشد.
· چهار مطالعه (427 فرد) گزارش کردند که آیا افرادی که در آغاز درمان به ونتیلاتور نیاز ندارند، با ادامه درمان به ونتیلاتور نیاز پیدا خواهند کرد یا خیر، اما ما نتوانستیم به نتایج مطالعه دست پیدا کنیم؛ بنابراین، مطمئن نیستیم که علائم افراد با مصرف کورتیکواستروئیدها یا مراقبت معمول بدتر شد.
· نویسندگان نمی‌دانند که کورتیکواستروئیدها اثرات ناخواسته جدی (2 مطالعه، 678 فرد)، هر اثر ناخواسته (5 مطالعه، 660 فرد) یا ابتلا به عفونت در بیمارستان (5 مطالعه، 660 فرد) را کاهش یا افزایش می‌دهند.
متیل‌پردنیزولون در مقابل دگزامتازون (1 مطالعه، 86 نفر)
· نویسندگان نمی‌دانند که آیا متیل‌پردنیزولون (یک کورتیکواستروئید) تعداد مرگ‌های ناشی از هر عامل را در مقایسه با دگزامتازون در 28 روز پس از درمان کاهش می‌دهد یا خیر.
· نویسندگان نمی‌دانند بر پایه اینکه آیا افراد مبتلا به COVID-19 در طی 28 روز پس از درمان به ونتیلاسیون نیاز پیدا خواهند کرد یا خیر، متیل‌پردنیزولون علائم افراد را در مقایسه با دگزامتازون بدتر می‌کند یا نه.
· این مطالعه هیچ اطلاعاتی را در خصوص سایر موارد مورد توجه ما ارائه نکرد.
محدودیت‌های این شواهد چه هستند؟
· نویسندگان اطمینان متوسطی از شواهد حاصل در خصوص اثر کورتیکواستروئیدها بر روی مرگ‌های ناشی از هر عاملی دارند. با این حال، اطمینان آنها در خصوص سایر شواهد پایین یا خیلی پایین است؛ زیرا، مطالعات از روشهای سخت‌گیرانه‌ای استفاده نکردند و نحوۀ ارائه نتایج ثبت شده میان مطالعات گوناگون متفاوت بود. تیم نویسندگان هیچ شواهدی در رابطه با کیفیت زندگی نیافتند و هیچ شواهدی از کشورها با درآمد پایین یا از افراد با COVID-19 خفیف یا بدون علامت که نیازی به بستری شدن نداشتند، در دسترس نبود.
· این شواهد تا تاریخ ۱۶ آوریل ۲۰۲۱ به‌روز هستند.
نویسندگان اصلی در رابطه با شواهد توضیح می‌دهند
نویسندگان اصلی گروه هماتولوژی کاکرین، Carina Wagner از دانشگاه کلن و Mirko Griesel از مرکز پزشکی دانشگاه لایپزیگ می‌گویند:
«احتمالاً کورتیکواستروئیدهایی که به‌شکل خوراکی یا تزریقی برای درمان افراد بستری‌شده به‌علت COVID-19 تجویز می‌شوند، فایدۀ کمی در درمان این افراد دارند؛ با این حال، ما نمی‌دانیم که آیا این داروها منجر به اثرات ناخواسته می‌شوند یا خیر.
در این مرحله، ما نمی‌دانیم که کدام کورتیکواستروئید سیستمیک، مؤثرترین کورتیکواستروئید است و ما هیچ شواهدی در رابطه با افراد بدون علائم یا با COVID-19 خفیف که نیازی به بستری‌شدن نداشتند، نیافتیم. ما 42 مطالعه در حال انجام و 16 مطالعه که هنوز نتایج خود را منتشر نکرده‌اند، پیدا کردیم. ما زمانی که شواهد جدیدی در رابطه با این درمان که نسبتاً هزینۀ کمی داشته و در بخش‌های وسیعی از دنیا موجود است، یافتیم، این مقاله مروری را به روز می‌کنیم.»
· مقاله مروری کامل را در کتابخانه کاکرین بخوانید
· وبسایت گره هماتولوژِی کاکرین را ببینید
· تمام منابع مرتبط با COVID-19 کاکرین را ببینید
سه‌شنبه ۹ شهریور ۱۴۰۰