مطالعه مروری کاکرین با عنوان تعویض کاتترهای ورید محیطی بر اساس اندیکاسیون بالینی در مقایسه با تعویض روتین آنها به روزرسانی مطالعه مروری است که قبلا در آوریل ۲۰۱۳ و برای اولین بار در سال ۲۰۱۰ از گروه عروق کاکرین منتشر شده است.
این مرور، شواهد مهمی را ارایه نموده که نشان می‌دهد تعویض کاتترهای ورید محیطی به صورت روتین از تعویض آنها در شرایطی که اندیکاسیون بالینی دارد بهتر نمی‌باشد. طبق گزارش گروه، این شواهد بیانگر ظرفیت کاهش هزینه سیستم ملی سلامت انگلستان یا NHS به میزان ۴۰ میلیون پوند در طی ۵ سال است.
داستان این مطالعه از انتشار تا سیاست اطلاع‌رسانی
شروع داستان
بیشتر بیماران بستری در بیمارستان دارو و مایعات را از طریق کاتترهای داخل وریدی دریافت می‌کنند. کاتتر داخل وریدی (با نام IV drip یا کانال داخل وریدی هم شناخته می‌شود) یک لوله کوتاه و توخالی است که داخل ورید جایگذاری می‌شود تا تجویز مستقیم دارو، مایعات و یا مواد غذایی در داخل جریان خون امکان‌پذیر شود. کاتتر ورید محیطی در ایران با نام یکی از محصولات تجاری آن به اسم آنژیوکت شناخته می‌شود.
راهنماهای مراکز کنترل بیماری (CDC) در ایالات متحده توصیه می‌کنند کاتترهای داخل وریدی زودتر از ۷۲ الی ۹۶ ساعت (یا هر ۳ تا ۴ روز یک بار) تعویض نشوند. تعویض روتین کاتتر به نظر می‌رسد باعث کاهش خطر لخته و عفونت جریان خون شود. جایگذاری کاتتر یک تجربه ناخوشایند برای بیماران است و ممکن است تعویض آن در صورتی که عملکرد مناسبی دارد و علایم التهابی وجود ندارد، ضرورت نداشته باشد.
محققان کاکرین قصد داشتند تاثیرات برداشتن کاتترهای ورید محیطی در شرایطی که ضرورت بالینی دارد را در مقایسه با برداشتن و جایگذاری روتین آن مورد بررسی قرار دهند.
مطالعه کاکرین هیچ شواهدی مبنی بر فواید رفتار معمول و گسترده موجود مبنی بر تعویض کاتترها به طور روتین را به دست نیاورد.
تأثیر شواهد کاکرین
بر اساس ارزیابی این یافته‌ها سازمان‌های مراقبت سلامت می‌بایست سیاست تغییر تعویض کاتتر فقط در مواردی که اندیکاسیون بالینی وجود دارد را در نظر بگیرند. این موضوع باعث کاهش قابل توجه هزینه و همچنین رهایی بیماران از درد غیرضروری جایگذاری آن در شرایطی که اندیکاسیون بالینی ندارد، می‌شود. به منظور کاهش عوارض ناشی از به کارگیری کاتتر، محل جایگذاری آن می‌بایست در هر جابجایی کشیک مراقبان بیمار مورد بررسی قرار گیرد و در صورت بروز علایم التهاب، انفلتراسیون و یا انسداد، کاتتر برداشته شود.
این مرور کاکرین دو توصیه (IVAD29 و IVAD28) را به طور مستقیم در راهنمای بالینی معتبر انستیتو ملی سلامت و تعالی بالینی انگلستان (NICE) جهت پیشگیری از عفونت‌های ناشی از مراقبت سلامت در بیمارستان‌های NHS انگلستان (Epic3) وارد کرد. این توصیه مبتنی بر راهبرد تعویض کاتتر بر اساس اندیکاسیون بالینی به جای تعویض روتین آن است.
تحلیلی که اخیرا هزینه به کارگیری این توصیه مبتنی بر شواهد را مورد بررسی قرار داده به نتایج زیر دست یافته است:
«بیمارستان‌هایی که در حال حاضر کاتترهای ورید محیطی را به صورت روتین تعویض می‌کنند می‌بایست سیاست‌های خود را بازنگری نموده و تعویض کاتتر بر اساس اندیکاسیون بالینی را جایگزین تعویض روتین کنند...اگر فقط یک سوم از یازده و نیم میلیون مراجعه سالیانه به بیمارستان‌های NHS انگلستان نیاز به استفاده از کاتتر ورید محیطی به مدت بیش از سه روز داشته باشند، جمعیت مورد انتظار برای به کارگیری راهبرد پیشنهادی در طول ۵ سال نزدیک به ۲۰ میلیون بیمار خواهد بود. بر این اساس، طبق محاسبه ما چنانچه راهبرد تعویض کاتتر بر اساس اندیکاسیون بالینی در تمامی بیمارستان‌های NHS انگلستان به طور کامل اجرا شود، موجب کاهش هزینه‌های سیستم در حدود ۴۰ میلیون پوند در طی ۵ سال خواهد شد.»
منابع
Webster J, Osborne S, Rickard CM, New K. Clinically-indicated replacement versus routine replacement of peripheral venous catheters. Cochrane Database of Systematic Reviews 2015, Issue 8. Art. No.: CD007798. DOI: 10.1002/14651858.CD007798.pub4
Tuffaha HW, Rickard CM, Inwood S, Gordon L, Scuffham P. The epic3 recommendation that clinically indicated replacement of peripheral venous catheters is safe and cost-saving: how much would the NHS save? J Hosp Infect2014;87(3):183-4. doi: 10.1016/j.jhin.2014.04.004
Loveday HP, Wilson JA, Pratt RJ, Golsorkhi M, Tingle A, Browne J, Prieto J, Wilcox M. epic3: National Evidence-Based Guidelines for Preventing Healthcare-Associated Infections in NHS Hospitals in England. London: Richard Wells Research Centre, University of West London; 2013. Journal of Hospital Infection 2014; 86S1: S1-70
Evidence impact first identified as a NICE Cochrane Quality & Productivity case study recommendation (31 October 2011) (Cochrane Review 2010 version)