مداخلات برای کاهش مصرف تنباکو در افراد بی‌خانمان

زمینه

احتمال مصرف تنباکو در افراد بی‌خانمان بیشتر بوده و این افراد با مشکلات بسیاری روبه‌رو می‌شوند که ترک‌کردن را برای آنان دشوار می‌کند. مشکلات سلامت ناشی از مصرف تنباکو از شایع‌ترین علل مرگ در بین این گروه از افراد است، بنابراین یافتن راه‌های جدید به‌منظور کاهش مصرف تنباکو در افراد بی‌خانمان ضروری است. راهنمای مراقبت‌های سلامت بیان می‌کند که درمانی که به‌منظور ترک تنباکو به‌کار گرفته می‌شود، باید شامل اشکالی از مشاوره و حمایت به‌علاوه داروهایی باشد که برای کمک به این افراد در جهت ترک سیگار اختصاص یافته است. اگرچه این درمان غالباً در میان افراد بی‌خانمان ارائه یا استفاده نمی‌شود. در این مقاله مروری به این مسئله پرداخته شده که آیا سیستم‌هایی که برای کمک به بزرگسالان بی‌خانمان در جهت دریافت درمان برای ترک تنباکو اختصاص یافته‌اند و درمان‌هایی که برای کمک به بزرگسالان بی‌خانمان در جهت ترک تنباکو اختصاص یافته‌اند، منجر به استفاده بیشتر از این درمان‌ها شده و افراد بیشتری تنباکو را ترک می‌کنند یا خیر. همچنین نویسندگان به این مسئله پرداخته‌اند که آیا روش‌های درمانی که به‌منظور کمک به بزرگسالان بی‌خانمان در ترک تنباکو استفاده شده است، مصرف سایر داروها و سلامت روان این افراد را دستخوش تغییر کرده است یا خیر.

این مرور از ۱۰ مطالعه شامل ۱۶۳۴ نفر تشکیل شده است. یکی از این مطالعات همچنان در حال انجام است، اما ۹ مورد دیگر کامل شده‌اند. تمام شرکت‌کنندگان مصرف‌کنندگان تنباکو و 18 سال به بالا بوده و بی‌خانمانی را تجربه کرده بودند. بیشتر شرکت‌کنندگان از مکان‌های درون جامعه مانند پناهگاه‌های افراد بی‌خانمان جذب شدند، اما برخی نیز از درمانگاه‌ها وارد مطالعه شدند. تمام این مطالعات نوعی از حمایت در قالب مشاوره را به شرکت‌کنندگان ارائه کرده و هشت مورد از این مطالعات داروهای ترک سیگار را نیز عرضه داشتند. درمان‌های آزمایش شده در این مطالعات شامل: سیگار الکترونیکی، پشتیبانی از طریق پیامک، پاداش برای ترک سیگار، پشتیبانی از طریق مشاوره به‌صورت فشرده‌تر، درمان‌های متمرکز بر چالش‌های سبک زندگی به‌علاوه سیگارکشیدن و درمان شناختی-رفتاری بود. این شواهد تا ژانویه ۲۰۲۰ به‌روز است.

نتایج کلیدی

اطلاعات کافی برای تصمیم‌گیری درباره این که آیا روش‌های درمانی که به‌طور خاص، ترک سیگار در افراد بی خانمان را هدف قرار داده‌اند، نسبت به روش‌های درمانی استاندارد برای ترک سیگار، احتمال ترک سیگار را در این افراد بالاتر می‌برند، وجود نداشت. همچنین برای تعیین این که آیا این درمان‌ها، سلامت روان یا مصرف مواد را در افراد بی‌خانمان تحت تأثیر قرار می‌دهد یا خیر، اطلاعات کافی وجود نداشت.

کیفیت شواهد

نویسندگان قضاوت کردند که تمام اطلاعات موجود در این بررسی از کیفیت پایین یا بسیار پایین برخوردار است. چرا که مطالعات موجود در این مرور کوچک بوده و در نحوه انجام برخی از مطالعات مشکلاتی وجود داشته است. این بدان معناست که فهمیدن این که آیا این مداخلات به ترک سیگار در افراد بی‌خانمان کمک می‌کند یا خیر، دشوار است. یافته‌های این مرور با اتمام مطالعات جدید به احتمال زیاد تغییر می‌کند.

·        این مرور را بخوانید.

·        در مورد گروه تنباکو و اعتیاد در کاکرین بیش‌تر بدانید.

دوشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۹