پرسش و پاسخ با نویسنده اصلی، France Légaré

France Légaré به‌عنوان نویسنده اصلی اخیراً مروری را در گروه عملکرد مؤثر و سازمان‌دهی مراقبت در کاکرین با عنوان «مداخلات برای افزایش استفاده از تصمیم‌گیری مشترک (shared decision making) توسط صاحبان حرفه‌های سلامت» در کتابخانه کاکرین منتشر کرده است. تصمیم‌گیری مشترک برای تصمیمات وابسته به ترجیح فرد، مانند شروع‌کردن درمان جایگزینی هورمون برای علائم یائسگی یا انجام‌دادن عمل جراحی زانو در استئوارتریت رویکردی امیدبخش است. این روش به بیماران و خانواده‌ها کمک می‌کند تا بهترین گزینه‌ها را بشناسند، ارزش و مزایای آن‌ها را به‌وضوح دریابند و به گفت‌وگوی مؤثر با مراقبین سلامت خود بپردازند؛ بنابراین این امر به آنها اجازه می‌دهد که کنترل بهتری بر طرح درمان خود داشته باشند. هرچند، برای شناسایی بهترین رویکردها برای استفاده از تصمیم‌گیری مشترک در طبابت، به کار و بررسی بیشتر نیاز داریم.

لطفاً در مورد خودتان و گروهتان در کاکرین توضیح دهید.

 من از سال ۲۰۰۶ کرسی پژوهشی کانادا در حوزه تصمیم‌گیری مشترک و ترجمه دانش را به‌عهده داشته‌ام. هدف نهایی برنامه تحقیقاتی ما این است که مهارت‌های لازم را برای صاحبان حرفه‌های سلامت و بیمارانشان فراهم کنیم تا تصمیم‌گیری مشترک در طول زنجیره مراقبت سلامت ارتقا یابد.

با در نظر داشتن این هدف، ما با کارشناسان حوزه تصمیم‌گیری مشترک و کمک‌تصمیم‌گیرهای بیمار از سراسر دنیا وارد شراکت شده­ایم تا بهترین رویکردها را برای به‌کارگیری تصمیم‌گیری مشترک در طبابت شناسایی کنیم و از این که بیماران و خانواده­هایشان کنترل بهتری بر طرح درمان خود دارند اطمینان حاصل کنیم.

پیش‌زمینه این مرور چه بود؟

در سال ۲۰۰۶ گروه کرسی پژوهشی کانادا در حوزه تصمیم‌گیری مشترک و ترجمه دانش اولین مرور ساختارمند در مورد موانع و تسهیل‌کننده‌های به‌کارگیری تصمیم‌گیری مشترک در طبابت را منتشر کرد. اما پس از آن متوجه شدیم که باید بهترین رویکردهایی که بتوانند این موانع و تسهیل‌کننده‌ها را در به‌کارگرفتن تصمیم‌گیری مشترک اداره کنند، شناسایی کنیم.

انجام این مرور از چه نظر اهمیت داشت؟

این مرور مهم است زیرا: الف) دخیل‌بودن بیمار در تصمیماتی که به سلامتش مربوط می‌شود حق اوست؛ ب) به طور کلی بیماران اطلاعات بیشتری در مورد شرایط سلامت خود می‌خواهند و ترجیح می‌دهند نقش فعالی در تصمیمات مربوط به سلامتشان داشته باشند؛ ج) تصمیم‌گیری مشترک می‌تواند استفاده بیش از حد از گزینه‌هایی را که برای همه افراد واضحاً سودمند نیستند، کاهش دهد و استفاده از گزینه‌هایی را که واضحاً برای اکثریت جمعیت مورد نظر مفیدند، افزایش دهد؛ د) تصمیم‌گیری مشترک ممکن است با کاهش تنوع نابه‌جا در مراقبت‌های سلامت را کاهش دهد؛ ۵) تصمیم‌گیری مشترک می‌تواند با افزایش مالکیت بیمار بر مراقبت سلامت خود منجر به پایداری نظام سلامت شود. با این حال، علی‌رغم مزایای گفته‌شده، هنوز هم اطمینان کمی به اثربخشی روش‌های متنوع امتحان‌شده برای افزایش به‌کارگیری تصمیم‌گیری مشترک توسط صاحبان حرفه‌های سلامت داریم.

موارد اصلی کاربرد این پژوهش چیست؟

شکاف‌های متعددی در دانش در مورد اثربخشی مداخلات متمرکز بر افزایش تصمیم‌گیری مشترک توسط صاحبان حرفه‌های سلامت وجود دارد.

مطالعات آتی باید:

  - به نحوی طراحی شوند که کمترین سوگیری را داشته باشند و باید از توان کافی برای تخمین اثرات مداخلات فعال بر افزایش استفاده از تصمیم‌گیری مشترک در میان مراقبین سلامت برخوردار باشند (پیامد اولیه).

  - روش تحقیق و نتایج را با جزئیات کافی و بر اساس دستورالعمل‌های گزارش‌دهی توصیه‌شده گزارش کنند تا امکان بررسی گسترده خطر سوگیری وجود داشته باشد.

  - مقیاس‌های بهتری برای جوانب مربوط به بیمار در تصمیم‌گیری مشترک فراهم آورند. ارتقای روش‌های اندازه‌گیری می‌تواند موجب ثبات و هماهنگی بیشتر میان مقیاس‌های تصمیم‌گیری مشترک به‌دست‌آمده از جانب مشاهده‌گر و بیمار شود.

  - به بررسی مداخله‌ای یکسان در چندین زمینه بالینی، در میان صاحبان حرفه‌های سلامت و نیز در چند حوزه حقوقی (یعنی همکاری‌های بین المللی) بپردازند.

  - به طور واضح‌تر هزینه مداخلات برای افزایش استفاده از تصمیم‌گیری مشترک و اثر مکانیسم‌های مختلف پرداخت مراقبت بالینی بر به‌کارگیری تصمیم‌گیری مشترک را تعیین کنند.

دوست دارید چه نتیجه‌ای از انتشار این مرور حاصل شود؟

پژوهش بهتر! و گزارش بهتر پژوهش!

متن کامل این مقاله مروری را بخوانید

چهارشنبه  ۷ شهریور ۱۳۹۷