تست‌های سریع قابل انجام در حین ویزیت بیمار (point-of-care) در تشخیص کووید-۱۹ چقدر دقیق عمل می‌کنند؟
چرا این سوال مهم است؟
افرادی که به بیماری کووید-۱۹ مشکوک هستند باید خیلی سریع از وضعیت بیمار بودن و یا نبودن خود مطلع شوند تا به موقع خود را قرنطینه کنند، درمان مناسب را دریافت کنند، و افراد در تماس با خود را مطلع کنند. در حال حاضر، کووید-۱۹ با ارسال نمونه‌های بینی و حلق به آزمایشگاه تشخیص داده می‌شود. تست مورد نظر که RT-PCR نام دارد به امکانات تخصصی نیاز دارد، ممکن است ویزیت‌های مکرر مراقبان سلامت نیاز باشد و مشخص شدن نتیجه به طور معمول ۲۴ ساعت طول می‌کشد. تست‌های سریع مراقبتی در بالین بیمار می‌توانند در حالی که شما منتظر هستید و به طور ایده‌آل، طی ۲ ساعت پس از دریافت نمونه نتیجه را مشخص کنند؛ این موضوع می‌تواند به مردم کمک کند تا سریعا خود را ایزوله کنند و موجب کاهش گسترش عفونت شوند.
به دنبال فهمیدن چه بودیم؟
ما دو مدل از تست‌های قابل انجام در بالین بیمار را مورد بررسی قرار دادیم: تست‌های مبتنی بر آنتی‌ژن و تست های مولکولی. تست‌های مبتنی بر آنتی‌ژن پروتئین‌های سطح ویروس را تشخیص می‌دهند و معمولا با ابزار‌های یک بار مصرف انجام می‌شوند. تست‌های مولکولی ماده‌ی ژنتیکی ویروس را شناسایی می‌کنند و با دستگاه‌های قابل حمل یا قابل ارایه بر روی میز انجام می‌گیرند. در هر دو تست همانند RT-PCR از نمونه‌های حلق و بینی استفاده می‌شود.
هدف ما این است که بدانیم آیا این تست‌های مبتنی بر آنتی‌ژن و مولکولار سریع و قابل انجام در بالین بیمار به اندازه‌ای دقیق هستند تا برای تشخیص عفونت جایگزین تست RT-PCR شوند و یا افرادی که نتیجه‌ی تست آنها منفی بوده را برای تست‌های بیشتر انتخاب کنند.
چه انجام دادیم؟
ما به دنبال مطالعاتی بودیم که دقت تست‌های سریع قابل انجام در بالین بیمار را در تشخیص کووید-۱۹ با RT-PCR مقایسه کرده بودند. مطالعات می‌توانستند هرگونه تست‌های مبتنی بر آنتی‌ژن و مولکولار سریع و قابل انجام در بالین بیمار را با یک تست مرجع استاندارد مقایسه کرده باشند. تست مرجع استاندارد بهترین روش دردسترس برای تشخیص عفونت است؛ ما تست RT-PCR و تشخیص بالینی کووید-۱۹ را به عنوان تست مرجع در نظر گرفتیم. تست شرکت کنندگان مطالعه میتوانست در بیمارستان یا جامعه انجام شود. هم چنین مطالعات می‌توانستند تست را در افراد با علامت و یا بدون علامت انجام داده باشند.
تست‌ها باید با امکانات حداقل، در شرایط ایمن و بدون خطر انتقال از نمونه انجام شوند و نتیجه را طی ۲ ساعت از جمع‌آوری نمونه در دسترس قرار دهند. تست می‌تواند در آزمایشگاه‌های کوچک یا هر مکانی که بیمار هست (بخش مراقبت‌های اولیه، بخش مراقبت‌های ویژه یا در بیمارستان) انجام شود.
مطالعات چگونه دقت تست تشخیصی را ارزیابی کردند؟
مطالعات شرکت کنندگان را با تست‌های سریع قابل انجام در بالین بیمار تست کردند. در همه مطالعات شرکت کنندگان بر اساس نتیجه RT-PCR به دو گروه مبتلا و عدم ابتلا به کووید-۱۹ تقسیم شدند. سپس مطالعات موارد خطای مثبت کاذب و منفی کاذب در تست‌های سریع قابل انجام در بالین بیمار را شناسایی کرده و با تستRT-PCR مقایسه کردند. مثبت کاذب زمانی رخ می‌دهد که نتیجه‌ی تست مثبت باشد درحالی که فرد واقعاً بیمار نیست که باعث ایزولاسیون غیرضروری و تست‌های بیشتر می‌شود. منفی کاذب زمانی رخ می‌دهد که نتیجه‌ی تست منفی است درصورتی که فرد واقعاً بیمار است و باعث تاخیر در ایزولاسیون و درمان شده و موجب گسترش عفونت می‌شود.
آنچه پیدا کردیم
ما ۱۸ مطالعه‌ی مرتبط پیدا کردیم: ده مطالعه در امریکای شمالی، چهار مطالعه در اروپا، دو مطالعه در امریکای جنوبی،یک مطالعه در چین و یک مطالعه در چند کشور انجام شده بود.
نه مطالعه از روی عمد، درصد زیادی از افراد با تشخیص قطعی بیماری کووید-۱۹ و یا فقط افراد مبتلا به بیماری کووید-۱۹را وارد کرده بودند. چهارده مطالعه هیچ اطلاعاتی درباره‌ی شرکت کنندگانی که از آنها نمونه گرفته شده بود ارائه نکرده بودند و ۱۲ مطالعه هیچ اطلاعاتی درباره‌ی مکانی که تست در آن صورت گرفته بود ارائه نکرده بودند.
هیچ یک از مطالعات نمونه افراد بدون علامت را وارد مطالعه نکرده بود.
نتایج اصلی
پنج مطالعه، هشت ارزیابی از پنج تست متفاوت مبتنی بر آنتی‌ژن گزارش کردند. به طور کلی، تفاوت قابل ملاحظه‌ای بین نتایج تست‌های مبتنی بر آنتی‌ژن از لحاظ دقت تشخیص کووید-۱۹وجود داشت. مقدار مثبت کاذب تست‌ها کمتر از ۱٪ بود.
سیزده مطالعه که چهار تست مولکولی متفاوت را استفاده کرده بودند توانستند ۹۵٪ نمونه‌های عفونت کووید-۱۹ را درست تشخیص بدهند. حدود ۱٪ نمونه‌ها به عنوان مثبت کاذب گزارش شدند.
به عبارتی ، اگر ۱۰۰۰ شرکت کننده در مطالعه با تست مولکولی شرکت میکردند و ۱۰۰ نفر آنها (۱۰٪) به طور قطعی به کووید-۱۹ مبتلا بودند:
- تست کووید-۱۹برای ۱۰۵ نفر آنها مثبت می‌شد در حالی که ۱۰ نفر آنها (۱۰٪) به کووید-۱۹مبتلا نبودند (نتیجه مثبت کاذب).
- تست کووید-۱۹برای ۸۹۵ نفر آنها منفی می‌شد در حالی که ۵ نفر آنها (۱٪) واقعا به بیماری کووید-۱۹ مبتلا بودند (نتیجه منفی کاذب).
ما به تفاوت بزرگی در تشخیص کووید-۱۹ میان دو نوع تست مولکولار که بیشتر از همه ارزیابی شدند، رسیدیم.
نتایج مطالعات چقدر قابل اعتماد بود؟
اطمینان ما از شواهد موجود محدود است.
- سه چهارم مطالعات دستورالعمل سازندگان تست‌ها را دنبال نکردند و در نتیجه ممکن است نتایج متفاوتی به دست آورده باشند.
- مطالعات غالبا از معتبرترین روش‌ها استفاده نکردند یا اطلاعات كافی را برای ما گزارش نکردند تا در مورد آنها قضاوت درستی داشته باشیم. این موضوع ممکن است روی برآوردهای دقت تست تأثیر بگذارد، اما شناسایی میزان این تاثیر غیرممکن است.
- یک‌چهارم مطالعات در ابتدا به صورت آنلاین تحت عنوان «نسخه‌های پیش از چاپ (preprints)» منتشر شده و در این مرور گنجانده شدند. مقالات preprint تحت بررسی‌های سختگیرانه عادی مطالعات منتشر شده قرار نمی‌گیرند، بنابراین ما مطمئن نیستیم که آنها چقدر معتبر هستند.
کاربردهای این مرور چه هستند؟
مطالعات، اطلاعات اندکی را در مورد شرکت‌کنندگان خود منتشر کردند، بنابراین نمی‌توان گفت که این نتایج برای افراد فاقد نشانه بیماری، نشانه‌های خفیف، یا کسانی که با تشخیص COVID‐19 بستری شدند، قابل اعمال هستند یا خیر. تست‌های دقیق سریع می‌توانند افراد را برای انجام تست RT‐PCR انتخاب کنند یا در جایی که RT‐PCR در دسترس نباشد، استفاده شوند. با این حال، شواهد موجود به اندازه کافی قوی نیستند و انجام فوری مطالعات بیشتری لازم است تا بتوان گفت این تست‌ها به اندازه کافی مناسب هستند تا در بالین مورد استفاده قرار گیرند یا خیر.
این مطالعه‌ی مروری تا چه زمانی به روزرسانی شده است؟
این مطالعه مروری شواهدی که تا ۲۵ می ۲۰۲۰ منتشر شده را در برمی‌گیرد. از آنجا که مطالعات جدید در این زمینه درحال انتشار است این مطالعه به زودی به روز خواهد شد.
- مطالعه ی مروری کامل را در کتابخانه‌ی کاکرین بخوانید.
- از وب سایت گروه بیماری‌های عفونی کاکرین دیدن کنید.
- مطالعات مروری تست‌های تشخیصی چه هستند؟
- چه تفاوتی بین مطالعات مرور نظام‌مند مداخله‌ای کاکرین و مطالعات مروری دقت تست‌های تشخیصی وجود دارد؟
شنبه، ۱۵ شهریور ۱۳۹۹